Jak mantra od trzech już prawie lat przewija się: „ale po co Rosjanie mieliby urządzać zamach”? Czytam w Rzepie Skwiecińskiego, który rzecz ujmuje tak: „zbyt rażąca była dysproporcja pomiędzy politycznym zyskiem z usunięcia śp. prezydenta i jego otoczenia a ryzykiem, związanym z podjęciem takiej próby dla najbardziej prawdopodobnych sprawców zamachu – Rosjan.”.
Otóż drogi, megalomański (zaraz wyjaśnię dlaczego megalomański) redaktorze Skwiecie: dzięki takiemu właśnie zamachowi Rosjanie mogli poznać potencjał NATO, po drugie – określić chęć sojuszników do umierania za Gdańsk ergo sprawdzić co też Obama nosi w gaciach.
Przy tym zakładali (słusznie), że z polskiej strony nic im nie grozi, bo rozpoznanie ekipy Tuska było pełne. Wyeliminowanie blisko setki niechętnych Polaków to jedynie wisienka na torcie; nie o Polskę była to gra i nie o nas dyskutowano wtedy w Waszyngtonie, Moskwie i Brukseli.
W akcji „10.04.2010” w ogóle nie chodziło o Polskę i megalomanami są ci wszyscy, którzy w ten właśnie sposób regulują swoje lunety, mikroskopy czy jaki tam warsztat mają na składzie.
Fakt – było na ostrzu noża. Nikt dziś nie będzie przecież mówił, że miliardowe straty związane z zamrożeniem całego lotnictwa cywilnego w Europie (i wschodniej części Stanów) to wynik erupcji islandzkiego wulkanu. Przez te dwa-trzy dni ważyły się losy i Kreml – który rozdał karty – zastanawiał się czy stać Zachód na grę czy też bluff się powiedzie.
Pogulgotało, pobulgotało, przestrzeń oczyściła się z pyłów wulkanicznych bo okazało się, że NATO powiedziało: pas.
Redaktorze Skwieciński: po prostu Rosjanie wykonali manewr: „rozpoznanie bojem” i tym razem (ponownie zresztą) okazało się, że to właśnie oni mają najlepszych na świecie analityków.
I to była wiedza, której Kremlowi brakowało. To była pula do zgarnięcia!
Czy w tej perspektywie dalej widać „dysproporcję między politycznym zyskiem, a ryzykiem”?
***
PS - a tu fabularyzowana, choć jak najbardziej w temacie, sytuacja.
